Home Introduction Persons Geogr. Sources Events Mijn blog(Nederlands)
Religion Subjects Images Queries Links Contact Do not fly Iberia
This is a non-commercial site. Any revenues from Google ads are used to improve the site.

Custom Search
Quote of the day: Urgulania's influence, however, was so f
Notes
Display Latin text
Display Dutch text


Ovid XIV Chapter 9: 445-482 War in Latium: Turnus asks Diomede's help
Next chapter
Return to index
Previous chapter
Freeing their cables from the grassy shore, and keeping far away from the treacherous island and the home of the infamous goddess, the Trojans sought the groves where dark-shadowed Tiber, rushes, yellow with sand, to the sea. There, Aeneas won the daughter, Lavinia, and the kingdom of Latinus, son of Faunus, but not without a battle. Turnus fights with fury for his promised bride, and war is waged with a fierce people. All Etruria clashes with Latium, and for a long time, with anxious struggle, hard-fought victory is looked for. Both sides add to their strength with outside aid, and many support the Rutuli, many others the Trojan camp. Aeneas did not seek help from Evander in vain, but Venulus, sent by Turnus, had no profit from the city of exiled Diomede. He had founded a major city, Arpi, in Daunus's kingdom of Iapygia, and held the country given him as a dowry. When Venulus had done as Turnus commanded and asked for help, Diomede, Aetolia's hero, pleaded lack of resources as an excuse: he did not wish to commit himself or his father-in-law's people, nor had he any men of his own race he could arm. 'So that you do not think that these are lies,' he said, 'I will endure the telling of my story patiently, though its mention renews my bitter grief. When high Ilium had been burned, and Pergama had fed the Greek fires, and when the lesser Ajax, hero of Naryx, had brought down, on us all, the virgin goddess Minerva's punishment, that he alone deserved, for the rape of virgin Cassandra, we Greeks were taken, and scattered by storms, over the hostile seas. We suffered lightning, darkness, and storms, the anger of sea and sky, and Cape Caphereus, the culminating disaster. Not to waste time by telling you our sad misfortunes one by one, the Greeks then might even have appeared to warrant Priam's tears. Warrior Minerva's saving care for me, however, rescued me from the waves. But I was driven from my native country again, for gentle Venus, remembering the wound I had once given her, exacted punishment. I suffered such great toils in the deep sea, such conflicts on land, that I often called those happy whom the storm that we shared, and the troubled waters of Caphereus, drowned, and I longed to have been one of them.'

Event: Diomedes does not want to fight

De trossen werden nu losgegooid en de kruidenrijke oever verlaten. Circe’s wereldbefaamde listen en paleis waren ver achter hen toen ze de bossen bereiken waar de Tiber met zijn lichte zandsoort door dichte nevels naar de zee stroomt; ze kregen onderdak van Faunus’ zoon Latinus. Met zijn dochter huwde Aeneas, maar dat kon alleen na oorlog tegen het woeste volk van Turnus, die de hem beloofde bruid in woede opeiste; heel Etrurië en Latium vochten een lange en moeizame strijd voor een zwaar bevochten overwinning. De beide partijen werden sterker door bondgenoten in te roepen, veel troepen hielpen de Rutuliërs, veel de Trojanen; Aeneas had succes, toen hij Euanders stad bezocht; Venulus had echter geen geluk bij de verbannen Diomedes.

Diomedes had in Apulië voor Daunus een stad gebouwd die vergelijkbaar was met een grote burcht. Zelf woonde hij op een stuk land, dat hem geschonken was. Turnus wou een oorlog beginnen tegen Daunus en daarom stuurde hij Venulus om hulp naar onze Griekse held. Die weigerde echter deze opdracht omdat hij zich niet wou meten met Daunus’ mannen en omdat hij het niet zag zitten een eigen leger te bewapenen. Maar hij weigerde ook vanwege zijn armoede.>

"Denk niet dat ik iets verzin. Hoewel spreken over mijn lot me weer pijn doet, zal ik het je toch vertellen. Toen de hoge burcht van Troje in de as lag, toen de Griekse plunderaars hun slag thuisgehaald hadden en Ajax door het roven van Cassandra - de priesteres van Apollo - ons allen de wraak van Minerva op de hals gehaald had, dreef de Griekse vloot uiteen. Door de tegenwind kwamen we in woelig water... We moesten noodweer, onweer, hevige winden, bonkende golven en - ergst van al - een schipbreuk bij Caphareus trotseren… Met dit triest verhaal wil ik je niet vermoeien, maar wat toen gebeurde, zou zelfs Priamus tot tranen toe hebben bewogen! Gekoesterd door Minerva werd ik uit zee gered. Toch werd ik daarna verbannen uit mijn stad Argos. Dit kwam omdat Venus haar wrok om oude grieven niet kon vergeten.

Tijdens de Trojaanse oorlog was ze zelf op het slagveld verschenen en ik heb haar verwond… Ik moest opnieuw zoveel kwellingen doorstaan dat ik mijn gezellen die bij die grote storm rond kaap Caphareus waren omgekomen, gelukkig prees en een van hen had willen zijn!